Jól

Sjá, ennþá rís stjarna, sem brennur björtust og mildust

á bládjúpum miðsvetrarhimni hins snæþakta lands.

Sjá, ennþá nálgast sú hátíð, sem hjartanu er skyldust

og huggar með fagnaðarsöngvum hvert angur manns.

Og innan skamms byrjar kappát í koti og höllu,

Og klukknahringing og messur og bænagjörð,

Það er kannski heimskast og andstyggilegast af öll,

sem upp var fundið á þessari voluðu jörð.

Og ger þú nú snjallræði nokkuð, svo fólkið finni

Í fordæmi þínu hygginn og slóttugan mann;

Með kurteisum svip skaltu kveikja í stofunni þinni

og kauptu svo sóknarprestinn og éttu hann.

Steinn Steinarr